The scent of the Dream or the Color of Love
Question without answer, endless and timeless, Love is…
We use various symbols to express it, yet the power of the symbol is not its shape, but our belief in it. Casus belli, betrayals and secret rituals, but also great sacrifices have occurred in the name of Love… Great artworks have been made because of it, writing history.
When you are captured by it, you feel like swimming in the intoxicating scent of a dream, but as a matter of fact, soon you will take a dip in reality …
The color is not the obvious. It has many shades, as many as the shapes it can take… sometimes you are deceived, you think you got it, but it slips away like a fish… it forgets all about you …
You wonder if it was just a figment of your imagination, and yet you do not stop looking for it. You find it in a song, you lose in the infinite paths of everyday life …
And you ramble with this soul-vessel that we call body, without knowing where you are going or exactly what you ask for. On the road, you meet creatures painted on canvases that remind you of it.
A Fool in the shape of a woman, wearing the costume of good and evil waves you goodbye… Or could it be that she invites you? In the path, however, there is no logic. To the other end of it, day and night coexist without one stealing the thunder of the other.
A girl whispers her love at a seahorse. She doesn’t know if he understands but she takes the risk anyway. Until a hand uncovers her and the dream is finished demolishing the myth she had built around him
From my floor window I’ll see you when you come, in the alley under my terrace. Because in my dream I saw us together as a human tree, grafted on a trunk, striving to escape from this immobile reality
You keep asking me how long love lasts … Until the last grain of sand falls for the hourglass to turn and restart from another crack in time. But I will break the glass and freeze the flow as soon as you come.
Fear not, because you are in the hands of a priestess. The one with the symbol of Egyptian Gods, carved on her bracelet. Protection is her offer.
And when you ask fate: “Show me the way” but you don’t like it, do not forget that you can always run shouting “Catch me if you can”.
It’s worth to find love before the boatman checks you in to the endless journey.
In this continuous quest of what you lost and forgot, all you have to do is to turn the canvas upside down and you will find what you are looking for, male or fe-male, it doesn’t matter… What matters is to keep going.
Το άρωμα του Ονείρου η το Χρώμα του Έρωτα
Ερώτημα αναπάντητο ο Έρωτας και θέμα ατελείωτο και διαχρονικό…
Χρησιμοποιούμε διάφορα σύμβολα για να τον εκφράσουμε, όμως η δύναμη του συμβόλου δεν είναι τόσο το σχήμα του, όσο η πίστη σου σε αυτό. Casus belli κάποιες φορές, οδήγησε σε προδοσίες, μυστικές τελετουργίες αλλά και μεγάλες θυσίες… Σπουδαία έργα έγιναν για χάρη του, που έμειναν στην ιστορία.
Όταν σε κυριεύσει νομίζεις πως κολυμπάς στο μεθυστικό άρωμα του ονείρου, στην ουσία όμως σύντομα θα κάνεις βουτιά στην πραγματικότητα…
Το χρώμα του δεν είναι το προφανές . Έχει πολλές αποχρώσεις , όσες και οι μορφές που μπορεί να πάρει…κάποιες φορές σε ξεγελά κι εκεί που νομίζεις πως τον βρήκες, γίνεται ψάρι και ξεγλιστρά…και ξεχνά.
Αναρωτιέσαι αν ήταν απλά και μόνο ένα δημιούργημα της φαντασίας σου, κι όμως δε σταματάς να τον αναζητάς. Τον βρίσκεις κάποτε σ’ένα τραγούδι, τον χάνεις στα άπειρα μονοπάτια της καθημερινότητας…
Και περιφέρεις αυτό το ψυχοδοχείο που ονομάζουμε σώμα, χωρίς να ξέρεις που πηγαίνεις ούτε τι ακριβώς είναι αυτό που θα συναντήσεις. Στις διαδρομές συναντάς πλάσματα ζωγραφισμένα σε καμβάδες που στον θυμίζουν…
Ένας τρελός με μορφή γυναίκας, φορώντας τη στολή του καλού και του κακού σε αποχαιρετά… Η μήπως σε προσκαλεί ? Στο μονοπάτι του πάντως δεν υπάρχει λογική καθώς στην άλλη άκρη συνυπάρχουν η μέρα με τη νύχτα χωρίς καμία να κλέβει τη δόξα της άλλης.
Μια κοπέλα ψιθυρίζει τον έρωτά της σ’ έναν ιππόκαμπο. Δεν είναι σίγουρη αν την καταλαβαίνει, δε φοβάται πάντως να το ρισκάρει…Ώσπου ένα χέρι την ξεσκεπάζει και το όνειρο τελειώνει γκρεμίζοντας το μύθο που έπλασε γι’ αυτόν…
Από το παράθυρο στο πάτωμα θα σε δω όταν φανείς , στο δρομάκι κάτω απ’ το δώμα μου…
Γιατί στο όνειρό μου μας είδα σαν ένα ανθρώπινο δένδρο , μπολιασμένοι σε έναν κορμό , να πασχίζουμε να γλιτώσουμε από αυτή την ακινησία που μας προσδίδει η πραγματικότητα…
Όλο αναρωτιέσαι πόση διάρκεια έχει ο έρωτας… Ωσότου πέσει και ο τελευταίος κόκκος άμμου για να γυρίσει η κλεψύδρα και να ξαναρχίσει από μια άλλη ρωγμή μέσα στο χρόνο. Μα εγώ θα σπάσω το γυαλί και θα παγώσω τη ροή μόλις σε συναντήσω.
Μη φοβάσαι, γιατί βρίσκεσαι στα χέρια μιας ιέρειας. Αυτή με τα σύμβολα χαραγμένα στο βραχιόλι των Αιγυπτίων θεών που προσφέρουν προστασία.
Κι όταν ρωτάς τη μοίρα: “Δείξε μου το δρόμο” , κι ο δρόμος που σου δείχνει δε σου αρέσει, μην ξεχνάς πως μπορείς πάντα να τρέξεις φωνάζοντας “Πιάσε με αν μπορείς”.
Αξίζει πάντως να προλάβεις να τον βρεις, πριν ο βαρκάρης σε φωνάξει για “τσεκ ιν” στο ταξίδι δίχως τέλος.
Σε αυτή τη συνεχή αναζήτηση αυτού που (ξ)έχασες το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να γυρίσεις τον καμβά ανάποδα και θα βρεις αυτό που ψάχνεις, θηλυκό η αρσενικό…αρκεί να συνεχίσεις τη διαδρομή.
MoKa